In het vorige nummer van deze krant trof u op de voorpagina foto’s van de helden van Harmelen aan. Inmiddels zijn we twee maanden verder en houdt het virus ons nog steeds in zijn greep, zij het dat we van lieverlee terugkeren naar ‘normalere’ tijden.
De dagelijkse cijfers van het RIVM tonen aan dat het de goe- de kant opgaat. Maar het virus heeft ons in Harmelen ook zwaar getroffen. Inwoners werden ern- stig ziek of overleden, winkeliers kregen geen klanten, onderne- mers zagen hun omzet drastisch teruglopen, we moesten thuis- werken en onze kinderen onder- wijs geven. We konden niet onze oude ouders, ooms, tantes, opa’s en oma’s bezoeken. Er waren geen bruiloften of verjaardagsfeesten. We konden geen afscheid nemen van geliefden, geen begrafenis of crematie houden zoals we onze dierbaren zo graag gegund had- den. Voor velen was en is het een moeilijke tijd. Maar wat probeer- den we er met zijn allen de moed erin te houden. We hielden ons aan de afstandsregels, we de- den boodschappen voor onze buren, we zetten beren voor onze ramen om onze jonge kinderen een plezier te doen. Als afscheid van familie en vrienden vormden we een erehaag in onze straten, kort- om zelden zagen we zo’n grote saamhorigheid in ons dorp. Laten we daar trots op zijn met elkaar en samen sterk zijn, ook in de komende tijd.
Een van de slachtoffers van het coronavirus in Harmelen is de bij velen geliefde en bekende Jolande van Hazendonk- van Eersel. Heel veel Harmelena- ren namen, in stilte en staand langs de kant van de weg, af- scheid van haar.
