Verlangen naar dat zwarte ijs.
Veel inwoners van Harmelen van pakweg 50-plus hebben wel herinneringen aan het schaatsen in ons dorp op buitenijs. ‘Op van dat mooie zwarte ijs’, zegt voormalig schoolmeester en -directeur Piet Mast (66). ‘Zo jammer dat dat er bijna niet meer is’. Hij kan zich nog goed herinneren hoe hij als kind ging schaatsen in de kerstvakantie. ‘Op mijn Friese doorlopers’, zegt hij in zijn huis aan de Ambachtsheerelaan.
‘‘s Zomers zwommen we in de ‘plas van Mast’, nu de vijver in Harmelen Noord en ’s winters schaatsten we er. Van Eck zorgde voor stroom, dus er was verlichting en muziek en natuurlijk de Hollandse ‘koek en zopie’. Ook in het Vijverbos werd er gezorgd voor verlichting en muziek. ‘Als vader op klompen het ijs op het slootje naast het huis had gecontroleerd mochten wij erop’. Piet
achter het huis van Piet Mast
Mast denkt er met nostalgie aan terug. Van de winter van 1963 weet hij nog dat er zoveel stuifsneeuw van de kassen woei dat je er niet meer tussendoor kon lopen. ‘Later kreeg ik stalen noren. Ik was als kind geen technische schaatser en keek daarom altijd jaloers naar de schaatsers die hun rondjes reden, pootje over en handen op de rug’. Fijne herinneringen heeft hij ook aan de tochten die hij maakte, zoals de Molentocht en over de Grecht naar de Nieuwkoopse Plassen. ‘In Noorden kwamen we bij elkaar in café De Klinker om erwtensoep en broodjes worst te eten. Het was zo gezellig dat we de tijd vergaten en in het donker terug moesten rijden’. In de periodes zonder natuurijs ging hij met schaatsmaat wijlen Jan van Grunsven schaatsen op de kunstijsbaan in Utrecht. Volgens Piet Mast bevriezen de sloten hier snel door de zanderige ondergrond. ‘Daarom kun je soms wel letterlijk over een nacht ijs’. Hij laat mij trots een foto zien van zijn kleinzoon Roof die op 19 januari 2019 voor het laatst schaatst op het slootje achter zijn huis. Naast schaatsen houdt Piet Mast ook van tennissen, voetballen en gaat hij graag op wintersport.
